بر اساس تحلیل وضعیت حمل‌ونقل هوایی جهان، حضور فعال فرودگاه‌های بین‌المللی کشور در بین فرودگاه‌های بزرگ جهان مستلزم برنامه‌ریزی دقیق برای بهبود حمل‌ونقل هوایی از طریق توسعه فرودگاه‌ها، ارائه خدمات مقرون به صرفه به ترانزیت عبوری، تعریف و توسعه راه ابریشم هوایی، بهره‌گیری حداکثری از مزیت‌های نسبی آسمان کشور، ارتقای مزیت‌های رقابتی، اعطای حق آزادی پنجم، ششم و هفتم، توسعه حمل‌ونقل چندوجهی کالا با دریایی، افزایش ظرفیت ناوگان با شرکت‌های هواپیمایی قدرتمند و استفاده از ظرفیت‌های کشور در حوزه‌های گردشگری، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است.
با توجه به وضعیت حمل‌ونقل هوایی جهان از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸، تعداد کل مسافران خروجی از فرودگاه‌های دنیا از ۲.۴۷ میلیارد در سال ۲۰۰۲ به ۴.۴۱ میلیارد در سال ۲۰۱۸ رسیده و حدود ۷۹ درصد رشد داشته است اما تعداد مسافران ترانسفری در این بازه زمانی تنها به طور متوسط ۱۰ درصد رشد داشته و از ۰.۵۸ میلیارد به ۰.۶۳ میلیارد رسیده است. در نتیجه، سهم کلی مسافران ترانسفری در فرودگاه‌های جهان از ۲۳ درصد در سال ۲۰۰۲ به ۱۴ درصد در سال ۲۰۱۸ کاهش یافته است. دلیل این کاهش احتمالاً عملکرد شرکت‌های هواپیمایی است؛ چراکه امروزه شرکت‌های هواپیمایی نوظهور مانند خطوط هوایی ترکیه یا امارات، مسافران بسیاری از مسیرها را با یک توقف جابه‌جا می‌کنند که قبلاً تنها توسط شرکت‌های هواپیمایی سنتی اروپایی و آسیایی با دو توقف انجام می‌شد و بنابراین تعداد نقاط ترانسفری در بسیاری از سفرها در جهان کاهش یافته است.
افندی‌زاده با اشاره به مناطق و فرودگاه‌های ترانسفری پیشرو در جهان، بیان کرد: تعداد و سهم مسافران ترانسفری در فرودگاه‌های جهان از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸ نشان می‌دهد که تعداد مسافران ترانسفری در آمریکای شمالی به شدت کاهش یافته و از ۲۹۱ میلیون مسافر به ۲۴۰ میلیون مسافر رسیده و سهم مسافران ترانسفری در فرودگاه‌های آمریکای شمالی از ۵۱ درصد به ۳۸ درصد کاهش یافته است. دلیل این امر به کاهش ظرفیت ناوگان حمل‌ونقل هوایی در ایالات متحده آمریکا پس حملات ۱۱ سپتامبر وابسته است، چراکه بر اساس گزارش انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (یاتا)، تعداد ناوگان هوایی ایالات متحده بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ به میزان ۷۰۰ واحد کاهش یافته است. در این بازه زمانی فرودگاه‌های اروپایی توانستند سهمی بیش از ۲۰ درصد را حفظ کنند که برابر با ۱۴۵ میلیون مسافر ترانسفری در سال ۲۰۱۸ بود. مسافران ترانسفری در آسیا و مناطق دیگر جهان نیز به ترتیب با ۱۰۶ میلیون (۱۷ درصد) و ۶۷ میلیون (۱۱ درصد) ثابت باقی مانده است. اما با عملکرد مثبت شرکت‌های هواپیمایی در خاورمیانه، سهم مسافران ترانسفری از ۳ درصد به ۱۲ درصد در سال ۲۰۱۸ رسید و چهار برابر شد که معادل ۷۶.۴ میلیون مسافر است.همچنین بررسی ۲۵ فرودگاه با بیشترین ترافیک مسافری نشان می‌دهد که فرودگاه‌های آتلانتا، دبی و فرانکفورت بترتیب با سهم مسافران ترانسفری ۵، ۳.۷ و ۳ درصد در سال ۲۰۱۸ در صدر فرودگاه‌های دنیا با بیشترین سهم مسافران ترانسفری قرار داشتند.
بررسی وضعیت فرودگاه‌های پیشرو نشان می‌دهد، در حالیکه سهم مسافران ترانسفری از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۸ در فرودگاه آتلانتا، ۰.۹ درصد کاهش یافت و در فرودگاه فرانکفورت با سهم ۰.۲ درصد ثابت باقی ماند، اما در فرودگاه دبی از ۰.۷ درصد به ۳.۷ درصد رسید و ۳.۰ درصد افزایش یافت که نشان‌دهنده رشد فرودگاه دبی است. بیشترین رشد سهم مسافران ترانسفری جهان مربوط به فرودگاه دبی (۳.۰ درصد) و استانبول (۲.۰ درصد) است و به ترتیب نرخ ترانسفر آنها از ۴۱ به ۵۳و از ۳۵ به ۴۷ درصد افزایش یافت. همچنین فرودگاه‌های چین با رشد سهم مسافران ترانسفری بین ۰.۴ و ۰.۷ در رده‌های بعدی قرار دارند. در مقابل، اکثر فرودگاه‌های ایالات متحده (به جز فرودگاه جان‌اف‌کندی نیویورک با سهم مسافران ترانسفری ۰.۳ درصد) دچار رکود شدند یا سهم خود را از دست دادند و اکنون سهم بیشتری از ترافیک محلی را نسبت به گذشته جابه‌جا می‌کنند. علاوه بر این، علیرغم کاهش شدید سهم مسافران ترانسفری فرودگاه‌های مادرید (از ۴۱ درصد به ۳۳ درصد) و پاریس (از ۳۹ درصد به ۳۴ درصد)، سهم مسافران ترانسفری هاب‌های سنتی اروپای غربی ثابت مانده است.
در سال ۲۰۰۲، از ۲۰ فرودگاه با بالاترین نرخ ترانسفر، ۵ فرودگاه برتر (شارلوت با ۷۶ درصد، آتلانتا با ۶۷ درصد، دالاس با ۵۹ درصد، هوستون با ۵۸ درصد و سنت‌لوئیس با ۵۶ درصد) در ایالات متحده قرار داشتند. چهار هاب کلیدی اروپایی (فرانکفورت، آمستردام، کپنهاگ و زوریخ) با نرخ ترانسفر بین ۴۴ تا ۵۴ درصد و سه فرودگاه مرتبط با آمریکای مرکزی/ جنوبی (پاناما با ۵۴ درصد، سائوپائولو با ۵۲ درصد و برازیلیا با ۴۴ درصد) بودند. همچنین تنها سه فرودگاه‌های خاورمیانه/ آسیایی شامل ابوظبی (۵۲ درصد)، دوحه (۴۷ درصد) و سنگاپور (۴۴ درصد) در فهرست فرودگاه‌هایی با بالاترین نرخ ترانسفر بودند. اما در سال ۲۰۱۸، این فهرست تنها شامل هشت فرودگاه ایالات متحده با نرخ ترانسفر بسیار پایین است. فرودگاه فرانکفورت آلمان (۵۵ درصد) در مقایسه با فرودگاه‌های شارل‌دوگل پاریس و هیترو لندن دارای نرخ ترانسفری بالاتر است، به طوری که فرودگاه‌های شارل‌دوگل و هیترو در بین ۲۰ فرودگاه برتر حضور ندارند. دلیل این امر می‌تواند به تمرکززدایی بیشتر در کشور آلمان در مقایسه با بریتانیا یا فرانسه وابسته باشد. نرخ ترانسفر فرودگاه‌های پاناماسیتی، دوحه و ابوظبی به ترتیب به ۷۷، ۷۶ و ۷۲ درصد افزایش یافت.
در مورد فرودگاه‌های دوحه و ابوظبی، افزایش رشد نرخ ترانسفر به ظرفیت زیاد ارائه شده توسط خطوط هوایی قطر و اتحاد امارات مرتبط است اما نرخ ترانسفر زیاد فرودگاه پاناماسیتی به عملکرد خطوط هوایی کوپا وابسته است که آن را به یک هاب منطقه‌ای مهم تبدیل کرده است. علاوه بر این، هفت فرودگاه جدید در میان ۲۰ فرودگاه برتر قرار گرفتند: سه فرودگاه دیگر در خاورمیانه (دبی با ۵۳ درصد، استانبول با ۴۷ درصد و مسقط با ۴۴ درصد)، سه هاب ویژه در اروپا (شرمتیوو مسکو با ۴۲ درصد، مونیخ با ۴۰ درصد و هلسینکی با ۳۸ درصد)؛ و آدیس‌آبابا در اتیوپی (۶۶ درصد) که نشان‌دهنده رشد شبکه خطوط هوایی اتیوپی است.
نتایج نرخ ترانسفر و سهم مسافران ترانسفری جهان نشان‌دهنده کاهش در اکثر مراکز بزرگ ایالات متحده، افزایش در منطقه خلیج فارس و خاورمیانه (بخصوص امارات)، ثبات در هاب‌های اصلی اروپا و افزایش در هاب‌های تخصصی‌تر مانند مسکو یا هلسینکی است. نتایج تحلیل نشان می‌دهد که فرودگاه‌های بین‌المللی کشور ما نقش چندانی در جابه‌جایی مسافران در سطح جهان ندارند. بدیهی است حضور فعال فرودگاه‌های بین‌المللی کشور در بین فرودگاه‌های بزرگ جهان مستلزم برنامه‌ریزی دقیق برای بهبود حمل‌ونقل هوایی از طریق توسعه فرودگاه‌ها، ارائه خدمات مقرون به صرفه به ترانزیت عبوری، تعریف و توسعه راه ابریشم هوایی، بهره‌گیری حداکثری از مزیت‌های نسبی آسمان کشور، ارتقای مزیت‌های رقابتی، اعطای حق آزادی پنجم، ششم و هفتم، توسعه حمل‌ونقل چندوجهی کالا با دریایی، افزایش ظرفیت ناوگان با شرکت‌های هواپیمایی قدرتمند و استفاده از ظرفیت‌های کشور در حوزه‌های گردشگری، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است.